Zbigniew Lampart urodził się w 1930 roku w Bydgoszczy, ale w 1946 roku, wraz rodziną, zamieszkał na stałe w Stargardzie. Wspomnienia z pionierskich lat znajdują się w publikacji TPS  pt. „Stargard moje miasto. Wspomnienia polskich i niemieckich stargardzian z przełomu 1945 roku”. Od początku zawodowo związał się z koleją (m.in. elektryfikował szlaki kolejowe na terenie OKP Szczecin). W harcerstwie był od 14 roku życia. W PTTK od lat 40-tych XX wieku.

Był członkiem założycielem Towarzystwa Przyjaciół Stargardu i, z czego bardzo się cieszył, studentem Uniwersytetu Trzeciego Wieku z legitymacją nr.1.

Był bogaty przez swoje pasje: pracę zawodową, harcerstwo, turystykę, filatelistykę i Stargard, a także jedną szczególną - kronikarstwo. I chodzi nie tylko o to, że sam był twórcą 17 kronik różnych instytucji i 13 prywatnych, ale też o fakt, że bardzo interesował się takim właśnie dokumentowaniem dnia codziennego przez innych. W ostatnich miesiącach swego życia zainicjował i wspólnie z TPS zorganizował w Stargardzkim Centrum Kultury unikalną, niezmiernie ciekawą wystawę stargardzkich kronik. Udało się na niej zgromadzić 180 tomów kronik powstałych w 96 miejscach. Następnie, z wielkim zacięciem, w ciągu 83 dni, zlokalizował 140 właścicieli 646 kronik i stworzył ich zestawienie. Zostało ono opublikowane w II tomie Stargardii wydanym w 2002 roku przez Muzeum w Stargardzie. Pewnie nie wszystkie udało mu się odnaleźć, ale efekt jego pracy jest niezwykle cenny.

Odszedł 13 września 2002 roku. Może i tam jest kronikarzem.